parasol

kiedy pada

otwieram się przed tobą

i płynę

nad twoją głową

anielim skrzydłem

w deszczu

łzy gubią się pięknie

więc mogę wtedy

do woli

wzruszać się

przy tobie

a po spacerze

gdy obeschnę

z nostalgii i wzruszenia

ty złożysz mnie

jak w ofierze

na półce - ołtarzu

w szafie

zapomnienia

tak się przecież składa

parasole

złożony

z niedomysłów

i zamknięty w sobie

będę czekał

aż twoje niebo się zachmurzy

a ja znowu stanę się tobie potrzebny

nie oddawaj mnie nikomu

bo przed nikim innym

i tak się nie otworzę